پیشینه تحقیقات داخلی وخارجی پلیمرهای سوپرجاذب و عملکرد کیفی و کمی گیاه

فرمت فایل دانلودی:
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 11
حجم فایل: 19
قیمت: 22000 تومان

بخشی از متن:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 11 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

پیشینه تحقیقکریمی (1372) اثر ماده پلیمری ایگیتا را بر روی خصوصیات فیزیکی خاک و رشد گیاه بررسی کرده و به این نتیجه رسید که کاربرد این ماده باعث افزایش تخلخل خاک و افزایش ظرفیت نگهداری رطوبت و آب قابل استفاده می گردد.نادری (1375) رفتار تورمی هیدروژل ها در محیط متخلخل را مورد بررسی قرار داد. او با کاربرد 3/0 درصد وزنی از پلیمر سوپرجاذب، هم در حالت ظرفیت زراعی و هم بعد از اتمام آزمایش مساهدا کرد که میزان رطوبت موجود در خاک لوم شنی بیشتر از خاک لومی می گردد. گنجی خرمدل(1378) تاثیر پلیمر جاذب رطوبت PR300SA را بر روی برخی خصوصیات فیزیکی بستر کشت (ظرفیت نگهداری آب، تخلخل و ضریب آبگذری) مورد بررسی قرار داد. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان استفاده از پلیمر بر میزان افزایش تخلخل خاک تاثیر چندانی ندارد، اما بر روی ظرفیت نگهداری آب و ضریب آبگذری تآثیر معنی داری داشته است.اعظم (1986) با انجام آزمایشات گسترده در زمینه بکارگیری سوپر جاذب ها، بیان کرد که یکی از راههای افزایش قابلیت ثبات خاکدانه ها و جلوگیری از تشکیل سله، ممانعت از ایجاد رواناب در مزرعه و کاهش فرسایش خاک، استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب در خاک می باشد. کیخانی (1380) اثر پلیمر PR300SA را بر روی میزان آب مصرفی و برخی خصوصیات کمی و کیفی گیاه کتان روغنی در اقلیم نیمه خشک معتدل بررسی نمود. نتایج او نشان داد که افزایش میزان مصرف پلیمر بر روی افزایش ارتفاع بوته، تعداد شاخه در بوته، تعداد گل در بوته و درصد ماده خشک در دوره رشد گیاه اثر معنی داری داشته و کاهش مقدار عمق آبیاری بر اجزای فوق در سطح احتمال 5 درصد معنی دار است. کوپایی و سهراب (1385) مطالعه ای به منظور تعیین مناسب ترین میزان سطح استفاده ماده جاذب رطوبت Super AB A100 با هدف افزایش راندمان آبیاری به شیوه طولانی کردن فواصل آبیاری و استفاده بهینه از آب در مناطق خشک انجام دادند. نتایج این تحقیق نشان داد که کاربرد هیدروژل در سطوح 2 تا 8 کیلوگرم در خاک، میزان رطوبت قابل استفاده خاک را 1 تا 6/2 برابر تیمار شاهد افزایش داد.منتظر (1386) تاثیر پلیمر سوپر جاذب استاکوسورب بر زمان پیشروی و پارامترهای نفوذ خاک در روش آبیاری جویچه ای را مورد مطالعه قرار دادند. آنها نتیجه گرفتند که با افزایش مقدار پلیمر ترکیبی به خاک، زمان پیشروی و نفوذ تجمعی افزایش می یابند. همچنین کاربرد این پلیمر وضعیت نفوذپذیری خاک را به حد قابل قبولی بهبود بخشید. صادقی و عبدالله (1386) تغییر رطوبت خاک در ناحیه ریشه گیاه آتریپلکس کانسنس را مورد مطالعه قرار دادند. تحقیق آنها به منظور مطالعه توزیع رطوبت در اطراف ریشه سه گیاه آتریپلکس کانسنس در منطقه خشک غرب بیرجند انجام پذیرفت. در همین راستا، در ابتدا سه بوته مشابه انتخاب و پس از آبیاری کامل ناحیه کشت گیاه مبادرت به حفر پروفیل پس از گذشت دو روز تا فاصله 180 سانتی متر در طرفین گیاه و تا عمق یک متر شد. برای تعیین رطوبت خاک در اطراف ریشه هر گیاه نمونه گیری در 10 عمق با فاصله مساوی انجام شد و 21 نمونه در هر عمق در امتداد پروفیل در فواصل 0 (پای گیاه)، 10، 20، 30، 40، 50، 75، 100، 125، 150 و 180 سانتی متر از گیاه و در طرفین گیاه برداشت و برای اندازه گیری رطوبت حجمی خاک به روش وزنی استفاده شد. سپس مقایسه میانگین درصد رطوبت حجمی فواصل و عمق های مختلف با استفاده از نرم افزار SPSS 11.5 انجام شد. نتایج مقایسه فاصله ها در اعماق مختلف نشان داد که رطوبت حجمی در محدوده گیاه به واسطه پتانسیل جذب موجود بیش تر بوده و با دور شدن از گیاه به طور شعاعی کاهش یافته است. مقایسه رطوبت در عمق های مختلف در هر فاصله نیز نشان داد که در تمام فاصله ها میزان رطوبت موجود در عمق 20 تا 30 سانتی متری به دلیل عدم تاثیر تبخیر از سطح خاک و همچنین توزیع حداکثر ریشه، حداکثر بوده و حداقل آن در عمق 60 تا 100 سانتی متر به دلیل جذب آب توسط گیاه و عدم کفایت آب برای نفوذ تا عمق مذکور بوده است.بهبهانی و مشهدی (1388) تاثیر پلیمر سوپر جاذب استاکوسورب بر پیاز رطوبتی آبیاری قطره ای و خصوصیات فیزیکی خاک را مورد بررسی قرار دادند. این آزمایش در قالب طرح بلوکهای کاملا تصادفی با استفاده از چهار سطح ترکیبی پلیمر سوپر جاذب استاکوسورب با خاک در سه تکرار انجام گرفت. تیمارهای مربوط به مقدار پلیمر افزوده شده به خاک عبارت بودند از؛ 0، 0.1، 0.2 و 0.3 درصد وزنی و مقادیر شدت جریان ثابت در نظر گرفته شد. آزمایش در طول 3 آبیاری انجام گردید. نتایج آنها نشان داد که کاربرد پلیمر استاکوسورب باعث بهبود برخی از خصوصیات فیزیکی خاک می گردد بطوریکه باعث افزایش مقادیر هدایت هیدرولیکی و رطوبت اشباع خاک و کاهش وزن مخصوص ظاهری خاک می شود. عمق و عرض خیس شدگی پیاز رطوبتی در آبیاری نخست نسبت به سایر نوبت های آبیاری متفاوت بوده است. در آبیاری نوبت اول عمق پیاز رطوبتی در تیمار شاهد نسبت به سایر تیمارها بیشتر و در سایر نوبت ها این وضعیت برعکس شد. بطور کلی نتایج تجزیه واریانس حاکی از آن بود که عمق خیس شده و عرض پیاز رطوبتی دارای اختلاف معنی داری در سطح احتمال یک درصد برای کل تیمارها بوده است. کاربرد 0.3 درصد وزنی پلیمر در خاک نسبت به سایر تیمارهای مصرف پلیمر تاثیر چشمگیری در افزایش عمق و عرض خیس شدگی داشته است.وانگ و همکاران (1987) آب حاصل از آبشویی خاک حاوی پلیمر سوپر جاذب را مورد بررسی قرار دادند و مشاهده کردند که این آب از EC پایینی برخوردار است و علت آن را جذب و نگهداری کودها و نمک های اضافه شده به ماتریکس خاک توسط پلیمر سوپر جاذب عنوان کردند. سیلبربوش و همکاران (1993) از یک پلی آکرید آمیل جاذی رطوبت برای افزایش ظرفیت نگهداری آب در شنهای روان استفاده نمودند. نتایج کاربرد این پلیمر باعث امکان پذیری جایگزینی اجرای یک سیستم آبیاری قطره ای پرخرج با یک سیستم معمولی آبیاری بارانی گردید. لینتز و سوجکا (1994) در مطالعات انجام داده با این پلیمرها گزارش کردند که به کارگیری پلی اکرید آمیل به مقدار 7/0 کیلوگرم، فرسایش را به طور متوسط 94 درصد کاهش داده و مقدار نفوذ را به طور متوسط 15 درصد افزایش می دهد. پیلای و آبراهام (1995) گزارش کردند که کاربرد پلیمرهای سوپرجاذب در خاک میزان آبشویی آمونیوم را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. سویجکا و همکاران (1997) دریافتند که کاربرد یک کیلوگرم پلیمر سوپر جاذب در آبیاری شیاری، میزان فرسایش فاروها را تا 99 در صد کاهش می دهد. هاترمان و همکاران (1999) با مطالعات انجام داده بر روی پلیمر های سوپر جاذب به این نتیجه رسیدند که افزودن پلیمرهای سوپرجاذب به یک خاک شنی موجب افزایش ظرفیت نگهداری آب می گردد. اسپچت و همکاران (2006) اثر پلیمرهای سوپر جاذب بر روی عملکرد و اجزای عملکرد سویا را مورد مطالعه قرار دادند. آنها نتیجه گیری کردند که عملکرد دانه، وزن هزاردانه، تعداد غلاف در شاخه اصلی و عملکرد روغن با افزایش مقادیر سوپرجاذب خاک روند افزایش ذاشتند.وودهاس و جانسن (2008) اثر پلیمرهای سوپرجاذب را روی بقا و رشد دان نهال ها مورد مطالعه قرار دادند. آنها در این مطالعه به تفاوت معنی دار درصد زنده مانی دان نهال ها و رشد آنها تحت اثر پلیمرهای سوپرجاذب پی بردند، بطوریکه این صفات در تیمارهای با سوپرجاذب بالاتر از گروه شاهد بود.منابع:احمدی، ع.، سعیدی، م و جهانسوز، م. 1384. الگوی توزیع مواد فتوسنتزی و پر شدن دانه در ارقام اصلاح شده گندم نان در شرایط تنش و عدم تنش خشکی. مجله علوم کشاورزی ایران، جلد 36، شماره 6، 1333-1343.

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.